Chinees ondergoed / Chinese underwear
Door: Zitah
Blijf op de hoogte en volg Zitah
13 Juli 2013 | China, Kanton
Woensdag 10 juli ben ik om half 1 smiddags op het vliegtuig gestapt richting Parijs. Op Parijs moest ik van 2 uur smiddags tot half 12 savonds wachten op mijn vlucht naar China. Op Parijs aangekomen moesten we eerst het vliegveld af, om vervolgens naar een ander deel van het vliegveld te komen. De hele riedel van de douane begon dus weer overnieuw. Op het andere deel aangekomen, zijn we daar alle winkeltjes af gaan slenteren. Er was op het hele vliegveld maar een echt restaurant, waar het bomvol was dus hebben we maar geteerd op ranzige broodjes die dag.
In het vliegtuig was het relatief rustig die nacht. Geen gillende kinderen of andere rare figuren. De meeste tijd van de vlucht heb ik kunnen slapen. In de ochtend kregen we ontbijt. Een uur na ons ontbijt kwamen wij aan op China, maar daar was het onderhand 5 uur in de middag. Dit was een hele rare overgang. Om 9 uur gingen we vliegen en kregen we ons avondmaal. Dus in 4 uur tijd had je een ontbijt en een diner. Die nacht heb ik ook totaal niet geslapen. Dit kwam echter niet alleen door de snelle overstap, maar ook door dat heerlijke volk, ook wel bekend als Chinezen. Verspreid om ons heen zaten in ons deel van het vliegtuig een stel dames van middelbare leeftijd die het normaal vonden om midden in de nacht een modeshow te houden. Om het half uur werd er een nieuwe outfit aangetrokken. Dit gebeurde niet in het toilet, maar gewoon op hun stoel. Heb dus genoeg oude vrouwen ondergoed gezien die nacht. Ze vonden het ook niet nodig om hun mond te houden, zelfs niet toen het licht uit ging en er eigenlijk tijd was om te gaan slapen. Het ging maar door. Uiteindelijk nog twee uurtjes slaap kunnen pakken.
Aangekomen op Australie ging het sneller dan ik had verwacht. Eerst moest ik in de rij bij de douane om te kijken of je wel een visum had (spannend). Tegenwoordig is je visum elektronisch gekoppeld aan je paspoort, dus zelf kan je het niet zien. Gelijk kreeg ik te maken met het Australische accent: "How are yeee?" "I bet ye gonna sleep nauw yeee?" Prachtig volk. Ik vond ze gelijk al leuk. De Chinezen van onze vlucht gingen blijkbaar ook naar Australie. Maar die bleken dus zes tassen met eten bij zich te hebben, terwijl je toch elke keer hoort dat je geen eten mag invoeren in Australie. Ben benieuwd hoe het met al die zakken voedsel is afgelopen. De vrouwelijke assistente die mensen in de juiste rijen zette voor de douane was in ieder geval not amused bij het zien van al dat eten.
Na de douane konden we onze koffers van de band halen. Gelukkig zat die van mij er bij. Altijd spannend of je koffer wel met jou meegekomen is. Vervolgens moesten we weer een rij. Het idee van deze rij was dat je al je koffers moest uitpakken om te laten zien dat je echt niks had ingevoerd. Ook kreeg je moeilijke vragen om te kijken wat je kwam doen in Australie en of dit wel overeen kwam met wat je op je visum had geschreven. Mijn reisgenootje en ik werden uit de rij gepikt en mochten door de Priority line. Hier stond dus helemaal geen rij. Vervolgens kwamen we bij een man die naar onze boarding pass keek (die moest je invullen in het vliegtuig met allerlei informatie over ziekten en wat je hier kwam doen, hetzelfde als je visum). Hij zei ons naar line 8 te gaan, die gelijk naar de exit leidde. Hiermee hadden we dus twee uur wachttijd, alle koffers overhoop halen en moeilijke vragen omzeild. Super!
Vanuit het vliegveld de trein in en vervolgens met de bus. Het bleek uiteindelijk dat we te snel waren uitgestapt en vervolgens moesten we nog meer als een half uur lopen om bij onze kamer aan te landen. Uiteraard lag het complex bovenop een heuvel en zat ik minstens tien keer met mijn koffers bovenop mijn eigen enkels. Ik was dan ook helemaal verrot toen ik boven aan kwam.
De kamer ziet er best gezellig uit. Net iets groter dan mijn eigen kamer thuis, maar nu moet het gedeeld worden met nog een ander persoon. Het strand is vijf tot tien minuutjes lopen en de winkeltjes ook. Gelijk na aankomst een gaan douchen, waar ik gelijk vriendjes heb gemaakt. Ik noem ze maar Karel en Kees. En zo snel als ik de douche in ging, was ik er ook weer uit. Ik denk dat ik eindelijk maar over mijn spinnenfobie moet komen, wil ik het hier zes maanden uithouden.
Na het douchen zijn we naar beneden gelopen voor de winkeltjes. Gezellig winkelstraatje. Gelijk maar de supermarkt in gedoken om iets te eten te halen. De prijzen vallen mee, ongeveer net zo duur als in Nederland. Vervolgens met al die zware rotzooi weer de heuvel op (opnieuw gesloopt toen ik boven kwam). Erna is mijn reisgenootje naar het strand gegaan en ik ben even een paar uurtjes gaan slapen (zeker weer die heuvel op en af). Na een paar uur kwam ze terug en besloten we om wat te gaan eten in het stadje. WEER de heuvel af voor een pizza en vervolgens weer omhoog. We waren het er over eens dat we morgen gigantische spierpijn zouden hebben (is uiteindelijk niet gebeurd).
Vandaag zouden we naar Sydney gaan, maar dit is helaas niet gelukt. Hoe goed we ook bezig waren om het ritme van Australie over te nemen... Dwars door onze wekkers heen geslapen en half 5 smiddags werden we pas wakker. Naja morgen nog maar weer een keer proberen.
Jullie horen snel weer van me.
___________________________________________________
Wednesday the 10th of july I got into my plane to Paris. At Paris I had to wait from 2 o clock in the afternoon until half past 11 in the evening on my flight to China. On the airport of Paris we had to first get out of the airport, to get to the other side of the airport for flights outside Europe. The whole checking ur clothes and bags had to start all over again. At the other side of the airport we (my classmate) and me decided to go through all the shops, since we had so much time left. On the whole airport there was only one restaurant, which was fully stuffed with people. So we decided we will live the whole day on those nasty packed bread things that barely can be called "food".
In the airplane to China it was quiet. No screaming children or other weird stuff. Most of the flight I was able to sleep. In the morning we had breakfast in the airplane. One hour after this breakfast we arrived at China, but there it was allready 5 o clock in the afternoon. This was a killer for ur rhythm. At nine we got our diner in the airplane. So in 4 hours you had your breakfast, but also your dinner. That night I barely slept. This was not only because of the weird time frame, but also because of those lovely people, called Chinese. Spread at the seats around us we had some middle-aged women which thought it was normal to keep a fashionshow in the middle of the plane and also in the middle of the night. Every 30 minutes they pulled out a new outfit to show. Switching the outfits didnt happen in the toilet, but on their very own seats. Ive seen enough old lady underwear that night. They also didnt find it necessary to shut up during the night flight, not even when the lights were swtiched off and it was time to sleep. They kept going. All with all I managed to sleep 2 hours that flight.
When I arrived at Australie it went faster than expected. First I had to stand in line to see if you actually had your visum (exciting). Nowadays they link your visum to your passport in a electronic way. You cant see for yourself if you actually have a visum. Instant I heard the Australian accent: 'How are yeeee?' 'I bet ye gonna sleep nauw yeee?' Awesome people. I loved the instant. Those chinese women from our flight apparently also wanted to enter Australie. But they happen to have six bags of food with them, while you hear around you from everyone that you cant take food into Australie. Wondering what happened with all those bags of food. The female asistant who helped people to the right line was not amused when she saw all the food.
After this line we could get our big bags. Luckly mine arrived in Australia too. Always interesting to see if your bag actually managed to fly along with you, cuz sometimes they get lost. Again we had to stand in a line. The idea of this line was that you had to unpack all ur bags so you could show that you really didnt take any food with you. Also they would ask complicated questions about your staying and if this was the same as you wrote on your visum. My classmate and me got picked out of the long line and we had to go to Priority line. Here were no line at all. We got to a guy who looked at our boarding pass (which you had to fill in, inside the airplane. It was about diseases and what you were going to do here, the same questions as on your visum). He told us to go line 8, which directly lead to the exit. Because of this we skipped 2 hours of waiting, opening all your bags and hard questions. Superr!
From the airport, to the train and directly into the bus. When we arrived in Coogee we saw that we got out wait oo early. We had to walk for atleast 30 minutes before we got to the complex. Ofcourse our appartments were laying on top of a hill. And ofcourse I bumped atleast 10 times into my own ankles with my heavy bags (which brought alot of cursing). When we arrived I was broken and my body screamed: BED. xD
The room looks pretty comfy. Just a bit bigger than my own room at home, but now being shared with another person. The beach apparently is not at my window, but 5 minutes of walking and the shops too. Instant after arriving we decided to take a shower, where I immediately made two friends. I call them Karel and Kees. And as fast as I got into the shower, as fast I got out of it again. I guess I have to get over my fobia for spiders, if I wanna stay alive for six months here.
After the showering we went downhill for the shops. Cute shoppingstreet. Instant went to the supermarket to get some groceries. The prices are ok. Just as pricey as in Netherlands. After that again uphill with all the heavy groceries (as broken as the first time again). Afterwards my classmate decided to go to the beach and I went ot bed for a few hours (like Im going again downhill, my ass no). After a few hours she came back and we decided to eat something downtown. AGAIN downhill for a pizza and AGAIN uphill for our appartment. We agreed that we would have alot of muscle pain the day after (it didnt actually happen).
Today we decided to goto Sydney, but this didnt happen. The more we tried to get into the sleeping rhythme of Australia.... The more it failed. Slept through the alarms and at 16.30 we woke up... Oh well, tomorrow a new chance.
U will hear soon from me
In het vliegtuig was het relatief rustig die nacht. Geen gillende kinderen of andere rare figuren. De meeste tijd van de vlucht heb ik kunnen slapen. In de ochtend kregen we ontbijt. Een uur na ons ontbijt kwamen wij aan op China, maar daar was het onderhand 5 uur in de middag. Dit was een hele rare overgang. Om 9 uur gingen we vliegen en kregen we ons avondmaal. Dus in 4 uur tijd had je een ontbijt en een diner. Die nacht heb ik ook totaal niet geslapen. Dit kwam echter niet alleen door de snelle overstap, maar ook door dat heerlijke volk, ook wel bekend als Chinezen. Verspreid om ons heen zaten in ons deel van het vliegtuig een stel dames van middelbare leeftijd die het normaal vonden om midden in de nacht een modeshow te houden. Om het half uur werd er een nieuwe outfit aangetrokken. Dit gebeurde niet in het toilet, maar gewoon op hun stoel. Heb dus genoeg oude vrouwen ondergoed gezien die nacht. Ze vonden het ook niet nodig om hun mond te houden, zelfs niet toen het licht uit ging en er eigenlijk tijd was om te gaan slapen. Het ging maar door. Uiteindelijk nog twee uurtjes slaap kunnen pakken.
Aangekomen op Australie ging het sneller dan ik had verwacht. Eerst moest ik in de rij bij de douane om te kijken of je wel een visum had (spannend). Tegenwoordig is je visum elektronisch gekoppeld aan je paspoort, dus zelf kan je het niet zien. Gelijk kreeg ik te maken met het Australische accent: "How are yeee?" "I bet ye gonna sleep nauw yeee?" Prachtig volk. Ik vond ze gelijk al leuk. De Chinezen van onze vlucht gingen blijkbaar ook naar Australie. Maar die bleken dus zes tassen met eten bij zich te hebben, terwijl je toch elke keer hoort dat je geen eten mag invoeren in Australie. Ben benieuwd hoe het met al die zakken voedsel is afgelopen. De vrouwelijke assistente die mensen in de juiste rijen zette voor de douane was in ieder geval not amused bij het zien van al dat eten.
Na de douane konden we onze koffers van de band halen. Gelukkig zat die van mij er bij. Altijd spannend of je koffer wel met jou meegekomen is. Vervolgens moesten we weer een rij. Het idee van deze rij was dat je al je koffers moest uitpakken om te laten zien dat je echt niks had ingevoerd. Ook kreeg je moeilijke vragen om te kijken wat je kwam doen in Australie en of dit wel overeen kwam met wat je op je visum had geschreven. Mijn reisgenootje en ik werden uit de rij gepikt en mochten door de Priority line. Hier stond dus helemaal geen rij. Vervolgens kwamen we bij een man die naar onze boarding pass keek (die moest je invullen in het vliegtuig met allerlei informatie over ziekten en wat je hier kwam doen, hetzelfde als je visum). Hij zei ons naar line 8 te gaan, die gelijk naar de exit leidde. Hiermee hadden we dus twee uur wachttijd, alle koffers overhoop halen en moeilijke vragen omzeild. Super!
Vanuit het vliegveld de trein in en vervolgens met de bus. Het bleek uiteindelijk dat we te snel waren uitgestapt en vervolgens moesten we nog meer als een half uur lopen om bij onze kamer aan te landen. Uiteraard lag het complex bovenop een heuvel en zat ik minstens tien keer met mijn koffers bovenop mijn eigen enkels. Ik was dan ook helemaal verrot toen ik boven aan kwam.
De kamer ziet er best gezellig uit. Net iets groter dan mijn eigen kamer thuis, maar nu moet het gedeeld worden met nog een ander persoon. Het strand is vijf tot tien minuutjes lopen en de winkeltjes ook. Gelijk na aankomst een gaan douchen, waar ik gelijk vriendjes heb gemaakt. Ik noem ze maar Karel en Kees. En zo snel als ik de douche in ging, was ik er ook weer uit. Ik denk dat ik eindelijk maar over mijn spinnenfobie moet komen, wil ik het hier zes maanden uithouden.
Na het douchen zijn we naar beneden gelopen voor de winkeltjes. Gezellig winkelstraatje. Gelijk maar de supermarkt in gedoken om iets te eten te halen. De prijzen vallen mee, ongeveer net zo duur als in Nederland. Vervolgens met al die zware rotzooi weer de heuvel op (opnieuw gesloopt toen ik boven kwam). Erna is mijn reisgenootje naar het strand gegaan en ik ben even een paar uurtjes gaan slapen (zeker weer die heuvel op en af). Na een paar uur kwam ze terug en besloten we om wat te gaan eten in het stadje. WEER de heuvel af voor een pizza en vervolgens weer omhoog. We waren het er over eens dat we morgen gigantische spierpijn zouden hebben (is uiteindelijk niet gebeurd).
Vandaag zouden we naar Sydney gaan, maar dit is helaas niet gelukt. Hoe goed we ook bezig waren om het ritme van Australie over te nemen... Dwars door onze wekkers heen geslapen en half 5 smiddags werden we pas wakker. Naja morgen nog maar weer een keer proberen.
Jullie horen snel weer van me.
___________________________________________________
Wednesday the 10th of july I got into my plane to Paris. At Paris I had to wait from 2 o clock in the afternoon until half past 11 in the evening on my flight to China. On the airport of Paris we had to first get out of the airport, to get to the other side of the airport for flights outside Europe. The whole checking ur clothes and bags had to start all over again. At the other side of the airport we (my classmate) and me decided to go through all the shops, since we had so much time left. On the whole airport there was only one restaurant, which was fully stuffed with people. So we decided we will live the whole day on those nasty packed bread things that barely can be called "food".
In the airplane to China it was quiet. No screaming children or other weird stuff. Most of the flight I was able to sleep. In the morning we had breakfast in the airplane. One hour after this breakfast we arrived at China, but there it was allready 5 o clock in the afternoon. This was a killer for ur rhythm. At nine we got our diner in the airplane. So in 4 hours you had your breakfast, but also your dinner. That night I barely slept. This was not only because of the weird time frame, but also because of those lovely people, called Chinese. Spread at the seats around us we had some middle-aged women which thought it was normal to keep a fashionshow in the middle of the plane and also in the middle of the night. Every 30 minutes they pulled out a new outfit to show. Switching the outfits didnt happen in the toilet, but on their very own seats. Ive seen enough old lady underwear that night. They also didnt find it necessary to shut up during the night flight, not even when the lights were swtiched off and it was time to sleep. They kept going. All with all I managed to sleep 2 hours that flight.
When I arrived at Australie it went faster than expected. First I had to stand in line to see if you actually had your visum (exciting). Nowadays they link your visum to your passport in a electronic way. You cant see for yourself if you actually have a visum. Instant I heard the Australian accent: 'How are yeeee?' 'I bet ye gonna sleep nauw yeee?' Awesome people. I loved the instant. Those chinese women from our flight apparently also wanted to enter Australie. But they happen to have six bags of food with them, while you hear around you from everyone that you cant take food into Australie. Wondering what happened with all those bags of food. The female asistant who helped people to the right line was not amused when she saw all the food.
After this line we could get our big bags. Luckly mine arrived in Australia too. Always interesting to see if your bag actually managed to fly along with you, cuz sometimes they get lost. Again we had to stand in a line. The idea of this line was that you had to unpack all ur bags so you could show that you really didnt take any food with you. Also they would ask complicated questions about your staying and if this was the same as you wrote on your visum. My classmate and me got picked out of the long line and we had to go to Priority line. Here were no line at all. We got to a guy who looked at our boarding pass (which you had to fill in, inside the airplane. It was about diseases and what you were going to do here, the same questions as on your visum). He told us to go line 8, which directly lead to the exit. Because of this we skipped 2 hours of waiting, opening all your bags and hard questions. Superr!
From the airport, to the train and directly into the bus. When we arrived in Coogee we saw that we got out wait oo early. We had to walk for atleast 30 minutes before we got to the complex. Ofcourse our appartments were laying on top of a hill. And ofcourse I bumped atleast 10 times into my own ankles with my heavy bags (which brought alot of cursing). When we arrived I was broken and my body screamed: BED. xD
The room looks pretty comfy. Just a bit bigger than my own room at home, but now being shared with another person. The beach apparently is not at my window, but 5 minutes of walking and the shops too. Instant after arriving we decided to take a shower, where I immediately made two friends. I call them Karel and Kees. And as fast as I got into the shower, as fast I got out of it again. I guess I have to get over my fobia for spiders, if I wanna stay alive for six months here.
After the showering we went downhill for the shops. Cute shoppingstreet. Instant went to the supermarket to get some groceries. The prices are ok. Just as pricey as in Netherlands. After that again uphill with all the heavy groceries (as broken as the first time again). Afterwards my classmate decided to go to the beach and I went ot bed for a few hours (like Im going again downhill, my ass no). After a few hours she came back and we decided to eat something downtown. AGAIN downhill for a pizza and AGAIN uphill for our appartment. We agreed that we would have alot of muscle pain the day after (it didnt actually happen).
Today we decided to goto Sydney, but this didnt happen. The more we tried to get into the sleeping rhythme of Australia.... The more it failed. Slept through the alarms and at 16.30 we woke up... Oh well, tomorrow a new chance.
U will hear soon from me
-
13 Juli 2013 - 12:00
Adriaan:
Chinezen hebben gewoon andere gewoonten....... dat weet je toch wel :-)
Gelukkig zijn die douaneformaliteiten 1-malig.... nou ja....over vijf maanden weer!
Wat die heuvel betreft... je krijgt er een ijzersterke conditie van grinnnn
Veel plezier en de groeten aan Kees en Karel!
Adriaan
xxx -
13 Juli 2013 - 12:02
Margo:
hé Zitah, de kop is er af, reis gelukkig goed verlopen, dus nu lekker genieten en veel nieuwe indrukken op doen.
Wanneer begint de studie?
Ben wel heel jaloers op dat strand voor de deur (niet op de heuvel) -
13 Juli 2013 - 12:09
Zitah De Groot:
Aankomende maandag begint de introductie week :) -
13 Juli 2013 - 12:48
Miriam:
He gelukkig, je bent veilig aangekomen! Wel een hilarische vlucht gehad! En we zien het ook altijd op tv dat die chinezen altijd eten bij zich hebben en het ook altijd afgepakt wordt......maar goed, je spinnenfobie kom je wel van af hoor, je houdt aan dit avontuur wel dikke kuiten over, makkelijk voor de hoge hakken hahahahaha
Lekker uitslapen en as maandag aan de bak!!! tot blogs,
Dikke kus, ook van Sabine -
13 Juli 2013 - 16:43
Malou:
Ha nichie!
Mooi verhaal haha! Nu al een hoop beleefd zo te lezen! ;) wat super chill zo dichtbij het strand! Maar waar je nu zit is dus nog niet je officiële kamer? Ben je inmiddels in Sydney? (Of eh.. wanneer begint bij jou morgen? :) :p ) Nouja, heel veel plezier alvast met je introductieweek!!
Liefs xx Malou -
13 Juli 2013 - 16:56
Zitah De Groot:
We besluiten over twee weken of we hier blijven. Coogee is ongeveer 30 minuten van Sydney af. We zitten dus al op de juiste plek. Nu kijken of het bevalt :) ! -
14 Juli 2013 - 16:10
Olav:
Hi Zitah,
en dit was nog maar de reis :-)
Nou die test heb je in ieder geval doorstaan. Goed dat het toch voorspoedig verlopen is.
Ben je Hoe Lang nog tegengekomen in het vliegtuig?
Nou, geniet van alles wat je overkomt, want daarvoor ben je naar Australië gegaan (toch?).
Ben benieuwd naar het vervolg.
Groeten, Olav. -
14 Juli 2013 - 16:27
Anita:
hoi Zitah,
Wat schrijf je enig, ik zie het helemaal voor me met die Chinezen in dat vliegtuig!! en ja, zo'n heuvel...alles went! Als je zo dicht bij het strand woont is dat niet erg.
Wie is je kamergenote? Is ze aardig? Wel fijn dat je niet helemaal alleen bent.
Ik ben benieuwd naar je introductieweek, net als jij denk ik.
Liefs Anita.
-
15 Juli 2013 - 04:12
Zitah De Groot:
Mijn kamergenote is een meisje die hier haar minor van de bachelor Criminologie gaat volgen. Ze is wel aardig, maar misschien dat ik eerders toch liever op mezelf ga ;) . -
15 Juli 2013 - 18:20
Muriel Van Den Berg:
he zitah , hoe is ie nu ? hier is t nu wel heeellll lekker weer, hoe is t eten ?
geniet lekker , en laat alles op je inwerken.dikke kus -
16 Juli 2013 - 05:56
Zitah De Groot:
Hallo Muriel,
Alles gaat goed. Het weer is prima hier. Gisteravond regende het voor een moment, maar vandaag schijnt de zon weer volop.
Al die rare aussies met hun winterjassen aan terwijl wij in onze tshirtjes lopen. Het eten is goed te doen. Zelf koken enzovoorts gaat tot nu toe goed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
